"Z każdą kolejną myślą Olav miał wrażenie, że kula światła wewnątrz niego robi się coraz większa i jaśniejsza. Teraz nie tylko był pewniejszy siebie – czuł się także silny, o wiele silniejszy niż był. W tamtej chwili po raz pierwszy zdał sobie sprawę, jakim wielkim darem został obdarzony. Miał Moc. Na razie jest ona nieposłuszna, działa nie tak, jak by tego chciał, ale jeżeli uda mu się ją opanować... Co mu stanie na przeszkodzie? Nagle, w jednej chwili przypomniało mu się wszystko, co o Mocy mówił mu Brunon, ponownie usłyszał w głowie rady i uwagi Rovelina na ten temat... i sformułował ostatnie, najważniejsze podziękowanie:
Dziękuję za Moc, która we mnie jest. Dziękuję za... za szansę na nowe, lepsze życie."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz